Grudzien, czyli prezenty, sledzik, spiewanie, imieniny

Grudzien wlecze sie jak....  (tu kazdy wstawia wedlug wlasnego widzimisie), ja czekam na przelom, zeby dnia zaczelo wreszcie przybywac, zeby mozna bylo odetchnac od tej wiecznej ciemnosci.
Moje "jasne" godziny dnia sa krotkie, bo zasypiam pozno i wstaje pozno, jak nie liczyc, mam tylko 6-7 godzin dnia :)
Ale to sie wkrotce zmieni i wreszcie sie obudze :)
Na razie dni uplywaja pod znakiem adwentu:
odwiedzamy sie z okazji przygotowan do roznego rodzaju imprez i wszedzie stoja adwentowe wience, swieczki, bombki itd. Domy wypucowane, az lsnia, ogrodki przeddomowe wygrabione do ostatniego listka, listonosz jezdzi dwa razy dziennie i dzwiga paczki z prezentami, radio snuje swiateczne piosenki.
Od poczatku grudnia ciagle sa jakies "imprezki", ktore mnie tez dotycza:
jarmark i bazar swiateczny, czyli jarmark na rynku, a bazar w kosciele (moje kolezanki sprzedawaly cos, wiec musialam je nawiedzac;
spotkania adwentowe (po polsku sledzik) w przeroznych grupach - mnie dotycza tylko dwa: choru i przadek;
chor przygotowuje sie intensywnie do wystepu - koncertu noworocznego, jak zwykle w kosciele, proby co tydzien, a po swietach co drugi dzien, koncert spiewamy z orkiestra i sopranistka 30. grudnia.
Do spotkania adwentowego choru (czyli sledzika) przygotowujemy sie juz od dawna. Nasz glos : alty drugie,  jest w tym roku odpowiedzialny za wszystkie imprezy, w tym takze za spotkanie adwentowe.
Przyjdzie +/- 40 kolezanek, trzeba podac poczestunek, umilic czas programem artystycznym, wyspiewac wspolnie setke kolend :) i... Mikolaje wrecza prezenty!
Moge wlasciwie juz pokazac nasze prezenty, bo zadna ze znajomych tutaj nie zaglada na moj blog, czyli niebezpieczenstwa nie ma :)
Jak juz wczesniej opisywalam i troszke pokazalam, szylysmy poduszki do siedzenia w czasie prob choru. Kolorowe (a jakze!) , paczworkowe, z wkladem z gabki. Uszylysmy ich okolo 60 sztuk, bo chorzystek jest 50, a 10 chcemy sprzedac, zeby w nastepnych latach miec na kawe :)))
"Uszylysmy" jest slowem troche na wyrost, ale nasza grupka 12 dziewczyn dzielnie pomagala mi w tej pracy:
jedna wybrala material, poniewaz kazda poduszka szyta byla z dwoch kolorow;
inne przycinaly i prasowaly;
jeszcze inne pomagaly zszywac, ale to bylo najslabsze ogniwo, czyli ta praca spadla na mnie;
nastepna instalowala zatrzaski i wkladala gabki;
uszylam trzy wielkie wory, zeby Mikolaje mialy w czym te poduszki nosic :)
Teraz juz tylko czekamy do soboty i pilnie uczymy sie programu, bo kazda z nas ma jeszcze co robic;
bedzie pieczonych osiem!!! tortow,  trzeba przygotowac kanapki dla niejedzacych slodyczy, nakryc stoly w Domu Ludowym, ustroic bombkami, swieczkami, serwetkami, itd, podgrzac poncz (taki tu zwyczaj), rozlozyc dla wszystkich ksiazeczki z tekstami kolend, i psychicznie przygotowac cialo i dusze, bo to jest wyczerpujaca praca, jakies 6 godzin podawania, wynoszenia, obslugi, no i posprzatania po wszystkim :(
Pokaze jak wygladaja poduszki - trudno bylo te ilosc sfotografowac, zrobilam to u kolezanki na schodach, poduszki nie chcialy stac tak, jak chcialam, slizgaly sie na stopniach, dwa razy zrobily "efekt domina", ale w koncu udokumentowalam,
tu siedza moje pomocnice, ja robilam zdjecie:

poduszki fotografowane oddolnie (ja na zdjeciu):

i odgornie:

i troszke szczegolow:

Kazda poduszka jest inna!!!
Wszystkie poduszki uszylysmy z moich zasobow szmacianych, ktorych to zasobow po tej pracy prawie nie ubylo, niestety!!!
Jeszcze czekamy na reakcje obdarowanych, ale to dopiero za trzy dni :)

A z kolorowosci jeszcze moj amarylis, ktory mi zakwitl dokladnie na imieniny: